Հիմա բարբարոսությունից դեպի քաղաքակրթություն անցում է

Մեր զրուցակիցն է հրապարակախոս ԱրաՆեդոլյանը

Արա, ամփոփելով 2011-ը, ի՞նչ եք կարծում, արդյոք կա՞ն ձեռքբերումներ քաղաքական իմաստով, թե միայն կորուստներ են: Մեր զրուցակիցները փաստում են, որ այդպես էլ մեզանում չձևավորվեց բովանդակային քաղաքականություն: Համաձա՞յն եք:

Մենք կորցնում ենք հաղթական մշուշը, մեր սեփական նորության զգացումը, քանի որ Կոնգրեսը կամ ընդդիմադիր շարժումը, հասարակական նաձեռնությունները, Ֆեյսբուքը, կամ առաջադեմ հասարակության մամուլը` Լրագիրը, Առաջինը և այլն, արդեն նորություն չենք, այն առաջին՝ ես քեզ սիրում եմ՝ ուրեմն, ես կամ-ը վաղուց արտասանած է, և եթե նորություն չենք, արդեն ուրիշ խնդիրներ են առաջ գալիս: Երբ արագ հաղթանակի տեսլականը մեզ մոտ չիրականացավ, մենք պետք է գտնենք մեզ: Մենք բոլորս նույն նավակում ենք` թե Լրագիրը, թե Առաջին լրատվականը, թե ես, թե քո շարքի բոլոր մասնակիցները, մենք պետք է գտնենք մեր քաղաքական դերը, մեր քաղաքական դեմքը` ինչ ենք մենք այս հասարակությունում այս ժամանակահատվածի համար: Այսօր մենք կարող ենք և պետք է լինենք մարդիկ, ովքեր ունեն հարցադրումներ և ունեն պատասխաններ, միայն հարցադրումների ժամանակը անցավ: Հաղթականի փոխարեն, տարածվեց պարտվողական կամ հուսահատական մշուշ, բայց դա էլ է ընդամենը հոգեբանական գործոն: Ի՞նչ է տեղի ունեցել մեր իրական քաղաքական հարթությունում

1. Մենք մեզ գտանքն այս տարի արդեն ոչ թե մեկուսի, այլ լայն համամարդկային պրոցեսի մաս, մենք տեսնում ենք, որ ամեն օր մի տեղ բռնկվում է ազատական շարժում` Ղազախստան, Ռուսաստան, Սիրիա, Հունաստան, ԱՄՆ, ամենուր, մենք տեսնում ենք, ինչ օրինաչափ ու ճիշտ էր ընթանում2. Երկարած մեր պայքարը հնարավորություն տվեց մեզ ընկալել «հաջորդ օրվա» այդ պահանջները, հստակեցնել դրանք, ու Հայ  Ազգային Կոնգրեսի մշակած ծրագրերը, Սահմանադրական ու Մշակութային հեղափոխության հայեցակարգերը մեզ ռեալ հնարավորություն են տալիս գտնվել աշխարհի առաջատար գաղափարական դիրքերին, կառուցել մնայուն ժողովրդավարական համակարգ, որը ստեղծվելուն հետ անմիջապես չի ապրի կործանարար ճգնաժամ, ինչպես որ դա տեղի է ունենում արագ հաղթանակած շարժումների հետ: ազատական շարժումը Հայաստանում, երբ դեռ աշխարհում գրեթե միակն էր, տեսնում ենք` հասարակական գիտակցության ու կազմակերպվածության համեմատական ինչ բարձր աստիճանի ենք մենք գտնվում:

3. Այժմ ստեղծված են հստակ, մշակված գաղափարական հիմքերը նորից հավաքելու մեր դեմոկրատական շարժման փշրված թվացող, առանձնացած բեկորները, հասարակությունում դեմոկրատական նոր ալիք բարձրացնելու, որն իրեն զգալու է աշխարհի միասնական հաղթական առաջընթացի գագաթը, սուրը: