Եկել է հաշիվ պահանջելու ժամանակը

Մեր զրուցակիցն է արձակագիր, հանրային կապերի մասնագետ Արմեն Օհանյանը

Արմեն, մեր նախորդ զրուցակիցը փաստում է, որ ուղիղ քսան տարի հետո մենք տեսնում ենք մեր պետության վերջը, քաղաքականության բովանադակություն էլ վերջին հաշվով հնարավոր չեղավ ունենալ, և ներկայիս քաղաքական ճգնաժամը մեր գործողությունների և արդյունք են, և հետևանք: Համամի՞տ եք:

Ոչ, ձեր նախորդ զրուցակիցը երևի ինքնության ճգնաժամ է ապրում: Մենք չունենք քաղաքական ճգնաժամ, ընդհակառակը` ունենք զարթոնք ու վերելք:

Դարձյա՞լ լավատեսորեն եք մոտենում հարցին: Ակտիվություն կա, զարգացումներ չկան:

Մենք ոչ թե քաղաքական, այլ իշխանական ճգնաժամ ունենք, ներիշխանական խորը, անհուսալի ճգնաժամ, ու դա քաղաքական զարթոնքի, մեր գործողությունների և արդյունքն է, և հետևանքը:

Շատերը այսօր խոսում են մեր հասարակության մասկուլինային բնույթի մասին, հնարավո՞ր է ճգնաժամերի պատճառը սա է:

Մասկուլին չի նշանակում հետադեմ կամ ոչ ժողովրդավար: Եթե վստահենք հոլանդացի գիտնական Գերթ Հոֆսթեդեի ուսումնասիրություններին, մասկուլին են նաև ԱՄՆ-ն, Իտալիան, Ճապոնիան, Ավստրիան, Գերմանիան, Ավստրալիան, որտեղ հասարակության համար կարևոր են նյութական բարիքներն ու առաջընթացը, որտեղ հասարակության համակրանքն ուժեղի կողմն է, գեղեցիկը մեծ ու արագընթաց է, սեքսն ու բռնությունը խրախուսվում են ԶԼՄ-ներով, ապրում են աշխատելու համար, պետությունը շատ փող է ծախսում սպառազինման վրա, ի տարբերություն ֆեմինին հասարակության, ինչպիսիք են Շվեդիան, Նորվեգիան, Դանիան, Ֆինլանդիան, Պորտուգալիան, Հոլանդիան, որտեղ կարևոր են հարաբերությունները և կայունությունը, համակրանքը թույլի կողմն է, գեղեցիկը փոքր է ու դանդաղաշարժ, սեքսն ու բռնությունը գրաքննվում են, աշխատում են ապրելու համար, պետությունը քիչ փող է ծախսում զենքի վրա: Կարծեմ 90-ից ավել երկիր է ուսումնասիրվել, բայց Հայաստանը դրանց թվին չի պատկանում:

Հիմա բարբարոսությունից դեպի քաղաքակրթություն անցում է

Մեր զրուցակիցն է հրապարակախոս ԱրաՆեդոլյանը

Արա, ամփոփելով 2011-ը, ի՞նչ եք կարծում, արդյոք կա՞ն ձեռքբերումներ քաղաքական իմաստով, թե միայն կորուստներ են: Մեր զրուցակիցները փաստում են, որ այդպես էլ մեզանում չձևավորվեց բովանդակային քաղաքականություն: Համաձա՞յն եք:

Մենք կորցնում ենք հաղթական մշուշը, մեր սեփական նորության զգացումը, քանի որ Կոնգրեսը կամ ընդդիմադիր շարժումը, հասարակական նաձեռնությունները, Ֆեյսբուքը, կամ առաջադեմ հասարակության մամուլը` Լրագիրը, Առաջինը և այլն, արդեն նորություն չենք, այն առաջին՝ ես քեզ սիրում եմ՝ ուրեմն, ես կամ-ը վաղուց արտասանած է, և եթե նորություն չենք, արդեն ուրիշ խնդիրներ են առաջ գալիս: Երբ արագ հաղթանակի տեսլականը մեզ մոտ չիրականացավ, մենք պետք է գտնենք մեզ: Մենք բոլորս նույն նավակում ենք` թե Լրագիրը, թե Առաջին լրատվականը, թե ես, թե քո շարքի բոլոր մասնակիցները, մենք պետք է գտնենք մեր քաղաքական դերը, մեր քաղաքական դեմքը` ինչ ենք մենք այս հասարակությունում այս ժամանակահատվածի համար: Այսօր մենք կարող ենք և պետք է լինենք մարդիկ, ովքեր ունեն հարցադրումներ և ունեն պատասխաններ, միայն հարցադրումների ժամանակը անցավ: Հաղթականի փոխարեն, տարածվեց պարտվողական կամ հուսահատական մշուշ, բայց դա էլ է ընդամենը հոգեբանական գործոն: Ի՞նչ է տեղի ունեցել մեր իրական քաղաքական հարթությունում

1. Մենք մեզ գտանքն այս տարի արդեն ոչ թե մեկուսի, այլ լայն համամարդկային պրոցեսի մաս, մենք տեսնում ենք, որ ամեն օր մի տեղ բռնկվում է ազատական շարժում` Ղազախստան, Ռուսաստան, Սիրիա, Հունաստան, ԱՄՆ, ամենուր, մենք տեսնում ենք, ինչ օրինաչափ ու ճիշտ էր ընթանում2. Երկարած մեր պայքարը հնարավորություն տվեց մեզ ընկալել «հաջորդ օրվա» այդ պահանջները, հստակեցնել դրանք, ու Հայ  Ազգային Կոնգրեսի մշակած ծրագրերը, Սահմանադրական ու Մշակութային հեղափոխության հայեցակարգերը մեզ ռեալ հնարավորություն են տալիս գտնվել աշխարհի առաջատար գաղափարական դիրքերին, կառուցել մնայուն ժողովրդավարական համակարգ, որը ստեղծվելուն հետ անմիջապես չի ապրի կործանարար ճգնաժամ, ինչպես որ դա տեղի է ունենում արագ հաղթանակած շարժումների հետ: ազատական շարժումը Հայաստանում, երբ դեռ աշխարհում գրեթե միակն էր, տեսնում ենք` հասարակական գիտակցության ու կազմակերպվածության համեմատական ինչ բարձր աստիճանի ենք մենք գտնվում:

3. Այժմ ստեղծված են հստակ, մշակված գաղափարական հիմքերը նորից հավաքելու մեր դեմոկրատական շարժման փշրված թվացող, առանձնացած բեկորները, հասարակությունում դեմոկրատական նոր ալիք բարձրացնելու, որն իրեն զգալու է աշխարհի միասնական հաղթական առաջընթացի գագաթը, սուրը: